دوره ۸، شماره ۱۶ - ( بهار و تابستان ۱۳۹۶ )
جلد ۸ شماره ۱۶ صفحات ۲۰۴-۱۸۷ |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
مسبوق مهدی، کریمی بروجنی مدینه. جهانبینی عرفانی در اشعار عفیفالدین تلمسانی پژوهشنامه عرفان ۱۳۹۶; ۸ (۱۶) :۲۰۴-۱۸۷
چکیده: (۲۷۹۷ مشاهده)
عفیفالدین تلمسانی از شاعران و عارفان تازی سدۀ هفتم هجری است که برگ زرینی از مفاهیم بلند عرفانی را به دفتر منظوم مکتب عرفانی افزوده و در پیشبرد این فرهنگ عالی در ادبیات عربی و اسلامی سهم بهسزایی داشته است. پژوهش پیش‌رو که با روش تحلیل محتوا سامان یافته است کوشیده بنمایههای عرفانی را در اشعار عفیفالدین تلمسانی مورد بررسی و تحلیل قرار دهد. برایند پژوهش نشان می‌دهد که جهانبینی عرفانی عفیفالدین در مباحث وحدت وجود، مدح و ستایش پیامبر(ص) به عنوان واسطۀ آفرینش هستی و شور و عشق الهی تبلور یافته است. او علاوه‌بر آموزههای عرفانی کوشیده سلوک عملی را در قالب مرگ ارادی، فنا و بقا، تجرید، تحلی و تخلی نمایان کند و سالک راه حقیقت را به مقصد نهایی رهنمون نماید. پیام اصلی عفیفالدین بر محور جهانبینی توحیدی استوار است که با تزکیۀ درونی کسب میشود. او تجربۀ درونی خود را با بهرهگیری از شعر تغزّلی و خمریّه بیان نموده و فضایی ترکیبی از عشق زمینی و آسمانی ترسیم کرده است.
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
تصوف و عرفان
دریافت: 1396/6/22 | پذیرش: 1396/6/22 | انتشار: 1396/6/22
دریافت: 1396/6/22 | پذیرش: 1396/6/22 | انتشار: 1396/6/22
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
