|
روش‌شناسی ملاصدرا؛ عینیت با دیدگاه‌های عرفانی
|
| سیده زهرا موسوی بایگی، سید مرتضی حسینی شاهرودی |
| دانشگاه فردوسی مشهد |
|
|
چکیده: (269 مشاهده) |
چکیده: صدرالمتالهین، بنیان‌گذار حکمت متعالیه، روشی برای بیان دیدگاه‌های خود برگزیده است که پس از او موجب ظهور اختلاف نظر در تفسیر برخی مسائل حکمت متعالیه شده است. او پیرامون یک مسئله، در مواضع گوناگون، متفاوت سخن گفته است. این عملکرد فهم نظر نهایی ملاصدرا و دیدگاه خاص حکمت متعالیه درخصوص مسئله مزبور را دشوار کرده است. پژوهش حاضر که به روش کتابخانه‌ای و توصیفی – تحلیلی نگاشته شده، می‌کوشد (با التفات به اموری همچون وحدت مبانی حکمت متعالیه و عرفان نظری، عظمت و منزلت والای عارف و عرفان نزد ملاصدرا، استفاده از آرای عرفا به عنوان موید و نیز دفاع و ابهام‌زدایی از باورهای عرفانی) نشان دهد. در مواردی که ملاصدرا به نظر خاص خود صراحتاً اشاره نکرده و به‌طورکلی دیدگاه ویژه وی روشن نیست، نظر نهایی ملاصدرا را باید نظر عرفان‌پژوهان دانست.
|
|
| واژه‌های کلیدی: کلیدواژه‌ها: ملاصدرا، روش‌شناسی، عرفا، شواهد عرفانی |
|
|
متن کامل [PDF 724 kb]
(48 دریافت)
|
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
ادیان و عرفان
دریافت: 1401/4/13 | پذیرش: 1401/4/10 | انتشار: 1401/4/10
|
|
|
|
|
|
|
| ارسال نظر درباره این مقاله |
|
|
|
