سنجش مرتبۀ عقل نظری در ترازوی عرفان ابن عربی، محور این مقاله است. عارفان بارها درباره عقل اظهار نظر کرده‌اند. برداشت اوّلـیّه و کم عمق از این اظهارات، غالباً این‌چنین است که عرفان، وادی‌ای ضدّ عقل و منطق است. در این مقاله قصد دارم، این تلقّی را مبتنی بر دیدگاه‌های ابن عربی در مهم‌ترین و مفصّل‌ترین اثر عرفانی وی، یعنی فتوحات مکّـیّه به بوته آزمایش بگذارم. به طور طبیعی دیدگاه شخصیّتی مانند ابن عربی که جایگاهی ممتاز در عرفان اسلامی دارد، می تواند به شناخت دقیق‌تر نسبت میان طور عقل و طور عرفان کمک کند.