دو فصلنامه علمی پژوهشنامه عرفان
دوشنبه 7 فروردین 1402
[Archive]
دوفصلنامه علمی،شماره بیست و هشتم، بهار و تابستان 1402
برگشت به فهرست مقالات |
برگشت به فهرست نسخه ها
دانشگاه شهید بهشتی
چکیده: (92 مشاهده)
آشنایی چهره های شاخص تصوف با آموزه های شرقی به ویژه یُگه کلاسیک هندویی از نکات مهم در تاریخ تصوّف اسلامی است که خود دلیلی بر غیربومی انگاشتن خاستگاه عرفان اسلامی در نزد برخی مستشرقین نیز شده است. در این نوشتار پس از اشاره به مکتب یُگه و نیز نحوه حضور تصوف اسلامی در هند، مکتوبات و ملفوظات برخی از چهره های شاخص تصوف اسلامی که به آموزه های هندویی به طور عام و یُگه کلاسیک به طور خاص اشاراتی داشته اند و یا به ترجمه و شرح آن پرداخته اند بررسی شده و نحوه معرفی یُگه کلاسیک توسّط ایشان به جهان اسلام ارزیابی شده است. در نتیجه بررسی به عمل آمده مشخص گردید که همّ اصلی ایشان بر انتقال عریان یُگه نبوده و ضمن اینکه سعی کرده اند شناخت دقیقی از آن به دست آورند کوشیده اند آن را در قالب مفاهیمی که در جهان اسلام قابل فهم است منتقل کنند. این یافته خود می تواند تأییدی بر نظریه ای باشد که اهتمام دانشمندان اسلامی در دورۀ میانه بر شرح منابع ملل دیگر را بیش از ترجمه آثار میداند.
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
