دوره 12، شماره 2 - ( بهار و تابستان 1400 1400 )
جلد 12 شماره 2 صفحات 136-115 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
zaare E. (2021). love is in existence and its relation to the unity of existence Some scholars of Shiraz. JIM. 12(2), 115-136.
URL: http://erfanmag.ir/article-1-896-fa.html
URL: http://erfanmag.ir/article-1-896-fa.html
زارع الهه. سریان عشق در هستی و ارتباط آن با وحدت وجود از نظر برخی از حکمای خطه‌ی شیراز (غیاثالدین دشتکی، جلالالدین دوانی و ملاصدرای شیرازی) پژوهشنامه عرفان 1400; 12 (2) :136-115
دانشگاه فردوسی
چکیده: (2262 مشاهده)
چکیده: جلالالدین دوانی، غیاثالدین دشتکی و ملاصدرا درآثار خود مسئله تسری عشق در موجودات را مطرح کردهاند و هر سه سعی در آمیختن رویکرد سینوی و عرفانی داشتهاند و به همین جهت سخنان آنان به وحدت وجود منتهی شده است، با این وصف همگی در این امر، به‌یک میزان موفق نبودهاند. غیاثالدین تنها عشق در مرتبه انسانی را همراه با علم دانسته و آن را با وحدت در شهود پیوند میزند. سخنان وی در باب تسری عشق، بیان‌کننده نوعی وحدت سریانی در هستی است که به تبیین تشکیکی ملاصدرا نزدیک است. اما دوانی قائل به آگاهانه بودن عشق در تمامی مراتب و تجلیات است و سخنانش در اینباره مبتنی‌بر نظریه وحدت شخصی وجود است. هرچند تفسیر وحدت شخصی ملاصدرا در اینباره از نظر مضمون و ادبیات به سخنان دوانی نزدیک است؛ اما تنها ملاصدرا است که به بهترین شکل موفق گردیده در اینباره عرفان و حکمت را درهم آمیخته و آن را به‌نحو مستدل تبیین نماید.
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
