|
سریان عشق در هستی و ارتباط آن با وحدت وجود از نظر برخی از حکمای خطه‌ی شیراز (غیاثالدین دشتکی، جلالالدین دوانی و ملاصدرای شیرازی)
|
| الهه زارع |
| دانشگاه فردوسی |
|
|
چکیده: (610 مشاهده) |
چکیده: جلالالدین دوانی، غیاثالدین دشتکی و ملاصدرا درآثار خود مسئله تسری عشق در موجودات را مطرح کردهاند و هر سه سعی در آمیختن رویکرد سینوی و عرفانی داشتهاند و به همین جهت سخنان آنان به وحدت وجود منتهی شده است، با این وصف همگی در این امر، به‌یک میزان موفق نبودهاند. غیاثالدین تنها عشق در مرتبه انسانی را همراه با علم دانسته و آن را با وحدت در شهود پیوند میزند. سخنان وی در باب تسری عشق، بیان‌کننده نوعی وحدت سریانی در هستی است که به تبیین تشکیکی ملاصدرا نزدیک است. اما دوانی قائل به آگاهانه بودن عشق در تمامی مراتب و تجلیات است و سخنانش در اینباره مبتنی‌بر نظریه وحدت شخصی وجود است. هرچند تفسیر وحدت شخصی ملاصدرا در اینباره از نظر مضمون و ادبیات به سخنان دوانی نزدیک است؛ اما تنها ملاصدرا است که به بهترین شکل موفق گردیده در اینباره عرفان و حکمت را درهم آمیخته و آن را به‌نحو مستدل تبیین نماید.
|
|
| واژه‌های کلیدی: سریان عشق، جلال الدین دوانی، غیاثالدین دشتکی، ملاصدرا، وحدت وجود، وحدت شهود |
|
|
متن کامل [PDF 609 kb]
(24 دریافت)
|
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
فلسفه
دریافت: 1398/2/16 | پذیرش: 1398/8/2 | انتشار: 1400/5/31
|
|
|
|
|
|
|
| ارسال پیام به نویسنده مسئول |
|
|
|
| ارسال نظر درباره این مقاله |
|
|
|
