دانشگاه سیستان و بلوچستان
چکیده: (2673 مشاهده)
چکیده: منظومۀ عاشقانۀ «خسرو و شیرین» اثر حکیم نظامی گنجوی را نمیتوان اثری صرفاً عاشقانه با لذات جسمانی دانست. بررسی کلّ منظومه نشان میدهد که نظامی در زیر پوسته و ظاهر داستان، به جهان معنا نظر داشته و عشق الهی را در عرصۀ داستان متجلی ساخته است. در تحلیل عارفانه، شیرین مقام عاشق و معشوق حقیقی هر دو را به دوش میکشد که بُعد زمینی وجودش در شخصیتِ شکر و بُعد روحانیش در شخصیت فرهاد جلوه میکند. در این مقاله با بررسی صفات عاشقانِ منظومه که با سالکان طریقت برابری میکند و اصطلاحات عارفانهای چون وحدت، فنا، عنایت و... به تبیین عشقی عرفانی پرداخته ایم که عاشق حقیقی را با یاری راهبرانی چونان پیران طریقت، سرانجام در مقام «فنا» به سراپردۀ معشوق حقیقی در جهان جانها میکشاند.
نوع مطالعه:
پژوهشي |
موضوع مقاله:
عرفان دریافت: 1397/12/22 | پذیرش: 1397/12/22 | انتشار: 1397/12/22