دو فصلنامه علمی پژوهشنامه عرفان
یکشنبه 4 آذر 1403
[Archive]
دوره 10، شماره 19 - ( شماره 19، پاییز و زمستان 1397 1397 )
جلد 10 شماره 19 صفحات 88-64 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
شمشیری بابک، میر محمد. بررسی کثرت‌گرایی دینی از منظر عرفان
و دلالت‌های آن در تربیت دینی
. پژوهشنامه عرفان. 1397; 10 (19) :64-88
دانشگاه شیراز
چکیده: (2176 مشاهده)
چکیده: ازجمله مباحث مهمی که در مطالعات نوین دینی و فلسفۀ دین مطرح بوده، پلورالیسم یا کثرت‌گرایی دینی است. این مبحث از نگاه اندیشمندانی نظیر هیک به دنبال اثبات این مطلب است که حقانیت و رستگاری، مخصوص یک دین خاص نبوده و همۀ ادیان و مکاتب بشری، بهرهای از حقیقت مطلق و غایت قصوی دارند. چنان‌که پیداست اولین نتیجۀ کثرت‌گرایی هیکی، پذیرفتهشدن هر مدعایی بدون ارزیابی معرفتشناسانه و بروز اختلاف و تفرقهافکنی میان انسانهاست؛ ازاینرو برای جلوگیری از وقوع چنین امری باید به بررسی رویکردهای دیگر موجود در این زمینه پرداخت. در این مقاله سعی شده است تا با روش استنباط فلسفی، کثرت‌گرایی مبتنی‌بر عرفان به عنوان متناسبترین رویکرد در ارتباط با تنوع و کثرت ادیان در نظر گرفته شود. نتایج این پژوهش نشان میدهد که با توجه به آموزههای وحدتمحورِ عرفان و مؤلفۀ وحدت در عین کثرت و کثرت در عین وحدت، میتوان چگونگی مبنا قرار گرفتن عرفان برای کثرت‌گرایی دینی را تبیین نمود. ازسوی‌دیگر با بررسی آثار چنین وحدت در عین کثرتی میتوان به استخراج پیامدهای مثبت آن در زمینۀ تربیت دینی نیز پرداخت.
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
