چکیده: (2489 مشاهده)
چکیده: با تتبع در آثار تفسیری جهت رسیدن به تأویلات عرفانی دو روش کلی وجود دارد؛ اول روش کشفی الهامی که مختص به صاحبان ذوق و اهل کشف و شهود است که مدعیاند حقایق باطنی کتاب تکوین و کتاب تشریع را شهود کرده و تطابق کامل بین این دو کتاب را با تمام وجود در درون خود، حس کردهاند و لذا از آیات قرآنی حقایقی را میفهمند که دیگران از فهم آن عاجزند. روش دوم، کاربست روشهای فنی عمومی است، بدین معنا که حتی کسانی که اهل کشف و شهود نیستند بهوسیله این روشها بتوانند به برخی از معانی باطنی قرآن راه پیدا کنند و حتی اگر حقیقت آن را هم نفهمند، بتوانند از طریق قواعد و مبانی مورد پذیرش عموم مردم به آن علم پیدا کنند.
محقق قونوی از هر دو روش برای فهم نصوص دینی بهره برده است. لیکن بیشترین تأکید مقاله حاضر، بر روش فنی عمومی وی است چرا که این روش میتواند مورد استفاده عموم متفکران اسلامی واقع شود. به نظر نگارندگان مبانی این روش تفسیری قونوی را میتوان به سه دسته کلی تقسیم نمود: مبانی هستیشناسی، معرفتشناسی و زبانشناختی. این نوشتار ضمن تبیین این مبانی درصدد تبیین این نکته است که روش تفسیر عرفانی قونوی مبتنیبر اصول استواری است که در کنار جهتگیری عرفانی و توجه به جنبههای باطنی و معنوی و کشف اسرار و اشارات، از نگرش زبانشناختی در تفسیر آیات و احادیث نیز غفلت نکرده است.
نوع مطالعه:
پژوهشي |
موضوع مقاله:
عرفان دریافت: 1397/7/2 | پذیرش: 1397/7/2 | انتشار: 1397/7/2