دوره 8، شماره 15 - ( شماره پانزدهم-پاییز و زمستان 1395 )                   جلد 8 شماره 15 صفحات 124-99 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML Print


Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:

عابدی محمدرضا، خاکپور محمد. عرفان از غایت الهی تا غایات اومانیستی و دهری. پژوهشنامه عرفان. 1395; 8 (15) :99-124

URL: http://erfanmag.ir/article-1-414-fa.html


چکیده:   (2742 مشاهده)

عرفان در مفهوم حقیقی آن، بدان جهت که از سنخ سلوک و پیمودن است، غایت­مند بوده و نیل به هدفی متعالی را مدّ نظر دارد. در اندیشۀ عرفان­های توحیدباور و خدامحور، انسان حلقه فرجامین زنجیرۀ هستی نیست، بلکه این زنجیره پس از او سیر تکاملی دارد و در اوج کمال به ذات باری­تعالی ختم می­شود. براین پایه، عرفان­های مبتنی‌بر ادیان یک فصل مشترک غایی دارند که عبارت از رهایی از بند وابستگی­های مادی، شناخت خدا و وصول به حقیقت است. اما در سازمان اندیشه و سلوک عرفان‌های کهن بشری که مبنای توحیدی ندارند، غایت نیز الهی ـ توحیدی نیست و طریق سلوک به خدا منتهی نمی­شود؛ افزون بر این، جنبۀ باطن­گرایانه و و تلاش برای رهایی از قید مادیات، آن­گونه که در عرفان­هایی کهن بشری وجود دارد، در تعالیم و سلوک آن‌ها دیده نمی­شود. عرفان­های جدید به جهت اتکا بر عقلانیت سکولار و سازماندهی براساس مقتضیات دنیای مدرنِ مادی­گرا، حرکت به سمت تعالی معنوی و کمال حقیقی را مد نظر قرار نمی­دهند. بلکه، اگر حرکتی هم باشد از سنخ حرکت دوری و چرخشی است که در عمل به درجا زدن منجر می­شود. برخی نیز کاملا ایستا  بوده و غایت­ ویژه­ای ندارند.

متن کامل [PDF 595 kb]   (2233 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشي | موضوع مقاله: تصوف و عرفان
دریافت: 1395/12/1 | پذیرش: 1395/12/1 | انتشار: 1395/12/1

ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:
CAPTCHA

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.

کلیه حقوق این وب سایت متعلق به دو فصلنامه علمی پژوهشنامه عرفان می باشد.

طراحی و برنامه نویسی : یکتاوب افزار شرق

© 2024 All Rights Reserved | Pajooheshnameh Erfan

Designed & Developed by : Yektaweb