مفهوم عرفانی نور و ظل در قرآن و سنت
|
محمدجواد شمس، عادل مقدادیان |
|
|
چکیده: (2785 مشاهده) |
«نور» بهمعنای «واضح بودن و واضح ساختن»، بهترین کلیدواژه برای شناخت خدا و چگونگی ارتباط ساحت ربوبی با ماسویالله است. در قرآن کریم، خدای متعال صریحاً با نام «نور» یاد شده است: «اللهُ نُورُ السَّماواتِ وَ الْأَرْض» (نور: 35)، و در روایتی از امام حسین(ع) آمده است که وجود واجب تعالی، آنقدر ظاهر و واضح است که شامل و جامع تمام مراتب ظهور و وضوح میباشد. «آیا برای مظاهر، درجهای از ظهور هست که برای خود تو نباشد؟» «الغیرک من الظهور ما لیس لک» (ابنطاووس، 1409ب، ج1، فصل فیما نذکره من أدعیه یوم عرفه: 349).
«نور و سایه اش» مطالعۀ چگونگی فاعلیت وجودی خدای متعال برمبنای کلیدواژه «نور» و بر اساس ذوق اصحاب قلوب و البته با عنایت به قرآن و سنت است. |
|
|
|
متن کامل [PDF 733 kb]
(7765 دریافت)
|
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
تصوف و عرفان دریافت: 1395/7/10 | پذیرش: 1395/7/10 | انتشار: 1395/7/10
|
|
|
|
|
ارسال نظر درباره این مقاله |
|
|