دوره 17، شماره 30 - ( دوفصلنامه علمی،شماره سی ام، بهار و تابستان1403 1402 )                   جلد 17 شماره 30 صفحات 155-133 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print

Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
ghasemi H, ahmad amraji R, noroozi K. A content analysis of selected mystical stories in Persian literature in the poems of mystic poets from the 8th to the 11th century.. PJE 2024; 17 (30) :133-155
URL: http://erfanmag.ir/article-1-1479-fa.html
قاسمی حسین، احمد امرجی رویا، نوروزی خورشید. بررسی محتوایی منتخب قصه‌های عرفانی منظوم در ادب فارسی در اشعار شاعران عارف قرن هشتم تا یازدهم. پژوهشنامه عرفان. 1402; 17 (30) :133-155

URL: http://erfanmag.ir/article-1-1479-fa.html

بررسی محتوایی منتخب قصه‌های عرفانی منظوم در ادب فارسی در اشعار شاعران عارف قرن هشتم تا یازدهم
حسین قاسمی ، رویا احمد امرجی ، خورشید نوروزی
دانشگاه آزاد اسلامی واحد یادگار امام خمینی(ره)شهرری
چکیده:   (390 مشاهده)
بیان‌ناپذیری، از شاخصه‌های مهم زبان نمادین عرفان است و بیان اسرار شهودی و تجربیات عرفانی در ادبیات فارسی از طرق مختلف، به­ویژه از طریق قصه­های عرفانی منظوم صورت ­پذیرفته است. پرداختن به قصه­های عرفانی پس از قرن هفتم -که عرفان شکل و قوام یافته و اوج درخشش خود را پشت سر نهاده و مبانی نظری آن تدوین شده- اهمیت خاصی دارد. هدف پژوهش حاضر، بررسی و تحلیل محتوایی منتخب قصه­های منظوم عرفانی در شعر شعرای عارف­ و شاخص در قلمروی زمانی قرون هشتم تا یازدهم هجری است. سؤالات پژوهش حاضر عبارتند از: 1- آیا قصه­های عرفانی علاوه بر داشتن ویژگی­های مشترک با قصه­های کهن، دارای ویژگی­های منحصر و مختص به خود هستند؟ 2- آیا شاعران قرن هشتم تا قرن یازدهم در خلق قصه­های عرفانی، صرفاً مقلد شعرای پیش از خود بوده­اند یا در این زمینه مبتکر بوده­اند؟ این پژوهش از نوع کیفی است که با روش توصیفی تحلیلی و با استفاده از روش تحلیل محتوا و بهره­گیری از منابع کتابخانه­ای به انجام رسیده است. یافته‌ها نشان می­دهد که در این دوران، شاهد عمومی شدن عرفان و ورود عرفان ابن­عربی به عرفان خراسان هستیم و ارتزاق شاعران عارف این دوره از شعرای پیش از خود، آن‌ها را به مقلدان صرف بدل ننموده و با زاویه‌ و منظر شخصی و ابتکاری نسبت به اصطلاحات عرفانی، دامنه تعاریف آنها را توسیع نموده‌اند. در برخی موارد نیز، قصه‌ها، از شهودات و تجربیات عرفانی شاعر سرچشمه گرفته و ساخته و پرداخته شده‌اند. در برخی موارد اندک، قصه‌ها، دارای استدلال سست بوده و به­شکلی عامیانه بیان شده‌اند. به­کارگیری تمثیل عرفانی، سبک قصه در قصه و سمبل­های عرفانی با هدف عمومی نمودن عرفان، از دیگر مشخصات قصص عرفانی منظوم این دوران است. همچنین در این دوران در آثار برخی شاعران مانند: امیر خسرو، جامی، شیخ بهایی، وحشی و دیگران قصه­های مشترک و تکراری به­ندرت به­چشم می­خورد و این شاعران غالباً خود، نتیجه­ی داستان را در اثنای قصه بیان نکرده و نتیجه­گیری را به­عهده مخاطب می­گذارند، اما برخی شعرای دیگر مانند شیخ بهایی و در برخی موارد عماد فقیه بر خلاف این شاعران عمل کرده­اند.
 
واژه‌های کلیدی: قصه، عرفان، تصوف، قصه‌های عرفانی، روایت منظوم.
متن کامل [PDF 642 kb]   (4 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشي | موضوع مقاله: ادبیات فارسی
دریافت: 1401/5/27 | پذیرش: 1401/5/31 | انتشار: 1403/2/11
ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:
CAPTCHA
ارسال پیام به نویسنده مسئول

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.

کلیه حقوق این وب سایت متعلق به دو فصلنامه علمی پژوهشنامه عرفان می باشد.

طراحی و برنامه نویسی : یکتاوب افزار شرق

© 2024 All Rights Reserved | Pajooheshnameh Erfan

Designed & Developed by : Yektaweb