بهنام فر محمد، تقوی زیروانی محمدباقر. بلاجویی در ادبیات عرفانی
و بازتاب شخصیّت امام حسین(ع) بهعنوان بزرگترین بلاجو
. پژوهشنامه عرفان. 1398; 10 (20) :1-17
URL: http://erfanmag.ir/article-1-960-fa.html
دانشگاه بیرجند
چکیده: (2475 مشاهده)
چکیده: بلاجویی و بلادوستی یکی از مهمترین درونمایههایی است که بیشتر عارفان بزرگ ایران اسلامی در سلوک خویش، به آن تأکید فراوان داشتهاند و مقربترین عارفان، همواره بلاکشترین آنها در راه محبوب بهشمار میآمدند و این اندیشه در آثار عرفانی ادبیات ما، بازتاب فراوانی داشته است. از نظر آنان بزرگترین بلاجو برابر است با بزرگترین عاشق. نکته قابل توجهی که در این مقاله به آن اشاره میشود، این است که بیشتر این عارفان بزرگ، از امام حسین(ع) به عنوان بزرگترین بلاجو و مرد میدان بلا یاد کردهاند، اما نتایج این تحقیق که به شیوه تحلیلی- توصیفی انجام شده است نشان میدهد که با وجود این مقام شامخ امام(ع) در نزد آنان، شخصیّت، احوال و اقوال حضرت در آثار آنان بازتاب گستردهای نداشته است. جوّ نامساعد سیاسی و خفقان حاکم بر جامعه و ترویج مسلکهای جبری همچون اشاعره، کرامیه و مرجئه توسط حکّام مستبد، همچنین مبارزه با اندیشههای مخالف، بهویژه شیعی را میتوان از مهمترین موانع انعکاس سیمای حضرت حسین(ع) در ادبیات عرفانی پس از اسلام بهحساب آورد.
نوع مطالعه:
پژوهشي |
موضوع مقاله:
عرفان دریافت: 1398/5/13 | پذیرش: 1398/5/13 | انتشار: 1398/5/13