دوره 13، شماره 25 - ( دوفصلنامه علمی، شماره بیست و پنجم، پاییز و زمستان 1400 1400 )
جلد 13 شماره 25 صفحات 26-1 |
برگشت به فهرست نسخه ها
دانشگاه علوم پزشکی سمنان
چکیده: (1201 مشاهده)
چکیده: بحث از ورای طور عقل از مباحث قدیمی در شناخت‌شناسی است. عارفان مشهودات خود را بالاتر از حد ذهن طبیعی و عقل بشری می‌دانند. این‌گونه معارف معمولاً یا قابل تأویل و در نهایت عقل‌پذیر تلقی می‌شوند و یا عقل ستیز. در این مقاله پس از نقل نظراتی که در این باره وجود دارد؛ با بررسی حقایق و معارفی که محیی‌الدین عربی ورای طور عقل می‌داند مشخص می‌شود بخشی از حقایق عرفانی در مراحلی بالاتر از عالم عقل و جبروت به‌دست می‌آید که اصولاً از حوزه تصورات و تصدیقات عقلی خارج است و در حیطه‌ای از واقعیت الهی قرار دارد که کثرت در آنجا راهی ندارد، ازطرف‌دیگر عوالم ماسوی‌الله از دید محیی‌الدین‌عربی اصولاً خیالی و غیرثابت می‌باشد و از جانب سوم لازمه رسیدن به ماورای عقل وارد شدن در احوال سکر و فنا است که در این حالات عقل و عاقلی مطرح نیست. در اینجا خود عقل است که به قضاوت نشسته، البته عقلی قدسی و کاملاً انتزاعی.
کلیدواژه‌ها: محیی‌الدین عربی، ورای طور عقل، عقل‌گریز، عقل‌ستیز، عقل قدسی
کلیدواژه‌ها: محیی‌الدین عربی، ورای طور عقل، عقل‌گریز، عقل‌ستیز، عقل قدسی
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |