دو فصلنامه علمی پژوهشنامه عرفان

آپوکالیپس در لغت به‌معنای ادبیات مکاشفه­ای بوده و به عنوان یک سبک یا نوع ادبی در حوزه متون دینی و عرفانی مطرح است. پژوهش مذکور تلاش کرده است تا به روش توصیفی- تحلیلی و نیز با استناد به اشعار فارسی و عربی، داستان یوسف^(ع) در قرآن کریم را براساس مفهوم آپوکالیپس و ارتباط آن با سبک­شناسی بررسی کند تا با رمزگشایی برخی از مفاهیم سمبلیک و تمثیلی آن، به بیان مشابهت سبک این نوع حکایت با عناصر داستان­های مکاشفه­ای و موتیف­های مشترک آن با موتیف­های کلّی این نوع ادبیات بپردازد. نتایج، حاکی از آن است که این داستان، بسیاری از موتیف­های ادبیات مکاشفه و آپوکالیپتیک را داراست ازجمله: خواب و رؤیا، سروش، صدای غیبی و الهام، حس اضطراب و اضطرار، توکّل، امید به رهایی و گشایش در آینده، چیرگی تقدیر الهی بر اراده خلق، تفأل و تطیّر، وجود سمبل و نماد، محدودیت عقل جزئی دربرابر عقل کلّی، نفی اسباب دنیوی، سفر و پایان حاکمیت شیطان. حضور این موتیف­ها و مفاهیم سمبلیک و تمثیلی، از نشانه­های بارز اشتراک این داستان قرآنی با برخی از سبک­ها و جریان­های ادبی رایج در جهان است.