دوره 16، شماره 1 - ( پاییز و زمستان 1403 1403 )
جلد 16 شماره 1 صفحات 102-85 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Shahravi A, Mehdipour H. (2024). The Role of Divine Names in Mystical Wayfaring as Outlined in Imam Khomeini’s Spiritual Anthropology. JIM. 16(1), 85-102. doi:10.22034/16.31.2
URL: http://erfanmag.ir/article-1-1495-fa.html
URL: http://erfanmag.ir/article-1-1495-fa.html
شهروی اعظم، مهدی پور حسن. نقش اسمای الهی در انسان‌شناسی سلوکی از نظر امام خمینی(ره) پژوهشنامه عرفان 1403; 16 (1) :102-85 10.22034/16.31.2
پژوهشکده امام خمینی
چکیده: (1599 مشاهده)
در عرفان اسلامی همه موجودات عالم، مظهر اسما و صفات الهی هستند. در میان همه موجودات، انسان مظهریّت اتمّ دارد. بر حسب اینکه عارف معتقد است هر موجودی در عالم از عین ثابت خود در مقام علم ربوبی پیروی می کند، در بحث سلوکی نیز این قاعده مطرح می‌شود. بنابراین سیر تربیتی و الهی سالک نیز از این قاعده مستثنا نیست. سالک به واسطۀ عین ثابتۀ خود و مظهریّت خویش از اسمی از اسمای الهی، تربیت می‌یابد و از مقام و مرتبه معنوی همان اسم برخوردار می‌شود. از نظر امام خمینی اسم علامت و نشانه ای است که نشان از ذات حق داشته و آدمی به عنوان مظهر اکمل اسمای الهی در فرایند سلوکی متحقّق به حقیقت اسما می‌شود. او می‌تواند به تناسب مرتبه وجودی خود در اسمی یا اسمهایی از اسماء حق سیر کند که در این پژوهش با روش توصیفی و تحلیلی به نقش اسماء الهی در سیر و سلوک از نظر امام خمینی می‌پردازیم.
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
