دو فصلنامه علمی پژوهشنامه عرفان

Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:

---

چکیده: متناقض­نما به عنوان یکی از ویژگی­های بارز کلام عطار، برآمده از تجربیات و مکاشفات عمیق درونی اوست که در پی فراتر رفتن او از دنیای مادی و مواجه با حقایق برتر به‌دست می­آید. گستره عرفان عطار بسیاری از حقایقی را که ما آن­ها را در تضاد هم می­بینیم درکنار هم تعریف می­کند و زبان عرفان که گویای ناب­ترین لحظات عارف است در پی خصلت­ متناقض­نمای تجربه عرفانی، پارادوکسیکال می‌شود. به این ترتیب ﺗﺄمل در ژرفای این تقابل­ها و تناقض­ها و روابط دوسویه آنان، ما را به حقیقت عرفان عملی عطار نزدیک­تر می­کند. براساس پژوهش حاضر که ده متناقض­نمای عرفانی ازجمله تقابل­های «غم و شادی»، «درد و درمان»، « حیرت و یقین» و... بررسی شده است روابط طرفین تقابل در هشت گروه تقسیم می‌شود. اَشکال این پارادوکس­ها به صورت­های: حضور هم‌زمان دوطرف تقابل در شخصیت انسان کامل، عین هم شدن طرفین، حرکت دایره­وار سویه­های متناقض­نما، رابطه طولی(لازم و ملزوم)آنان، تحول معنایی یکی از طرفین و برتری آن بر طرف دیگر، تضاد طرفین، گذر از هر دو طرف برای درک حقیقت عرفان، یکسانی طرفین در نظر عارف، قابل ملاحظه است. 

واژه‌های کلیدی: زبان عرفان، تقابل عرفانی، متناقض‌نما، غزلیّات عطار

متن کامل [PDF 550 kb]   (982 دریافت)    

ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:

---